Svalbard!!!! De 2 beste weken van me leven

Ongeveer 3 weken geleden ging ik dan eindelijk met Arktis naar Spitsbergen, het was een tocht waar de hele groep het hele jaar naar had uitgekeken en eindelijk was het daar. Wat was iedereen nerveus en gelukkig, want ja het is niet elke dag dat je naar Spitsbergen gaat om 11 dagen door de ongerepte natuur gaat skiën.
We vlogen op 27 maart van Alta via Oslo naar Longyearbyen, we kwamen om 11 uur ’s avond aan dus was snel eten en naar bed. We sliepen bij een italiaan stefan die snowscootertochten aanbied voor toeristen, dus de toeristen kwamen in en uit lopen terwijl wij ons aan het voorbereiden waren, was best grappig. Anyway op 28 maart hadden we een dagje in de ‘’stad’’, we zijn naar UNIS gegaan, de universiteit, en naar het museum. Svalbard is geologisch en historisch erg interessant dus het museum vond ik erg interessant, was nieter groot dus na 45 min was je klaar. Hierna ging iedereen souvenirtjes kopen en eten kopen voor de tocht. Eten voor een 11 dagen tocht is belangrijk, veel chocolade en snoep. Met koude tempraturen en hele dag bewegen, verbrand je veel energie dus ook veel energie in nemen, ongeveer het dubbele wat je normaal nodig zo hebben. Dus iedereen had ongeveer 5 kilo wel niet meer aan snoep/chocolade en dan ook nog drinken, tea of choco, en dingen voor tijdens de lunch, pindakaas of kaar uit een tube. We hadden op school lunch gemaakt, knekkerbrood of bombe(bomb van energie). Na alle inkomen en souvenir shopping was het Pizza!!!!, wat heb ik me volgegeten, ik zou 11 dagen gaan lopen dus ik dacht fa kit, ik ga gewoon eten tot ik echt niet meer kan en dat heb ik gedaan en het was heerlijk!
Op 29 maart begon het dan toch echt, om half 10 zijn we opgehaald door de bus en met tussenstops(we moesten de honden ophalen) zijn we naar ons begin punt gebracht en begon het avontuur. Als ik dag voor dag ga vertellen, wordt het een lang en saai verhaal. Dus ga het dagelijkse ritme vertellen, want bijna elke dag zag het er zelfde uit en had het zelfde ritme.
Ten eerste we het zware sneeuw met geen slide dus het was vermoeiend en haast geen snelle veruitgang maar we hebben elke dag wel ons goal ongeveer gehaald. Het leuk van deze tocht was ook dat we geen klok mochten hebben dus we wisten nooit hoe laat het was en je kon de nacht ook niet gebruiken als herkenings punt want het was nooit echt donker, alleen schermer en elke dag werd dat korter, helaas niet het middernachtzon gezien, maar wel dichtbij.
Maar elke dag bestond uit gewekt worden op een om bepaalde tijd, primus aan doen(gasfornuisje) en ontbijten, termossen opwarmen, drinkflessen opwarmen, omdat het -20 is moet je heet water in je drinkfles doen anders is het binnen een uur bevroren. Als iedereen klaar is dan gaan we de tentenkamp opbreken, als alle tenten zijn ingepakt hebben we een morgensameling. In de morgensameling bespreken we de route en hebben we de woord van de dag. Na dit gaan we op stap tot de lunchplaats, meestal 3 uur lopen, ongeveer 10 km. Dan hebben we een lunchpauze van anderhalf uur met een elevtema, iedereen moest een prestatie voorbereiden over een svalbardtema, zoals de dieren of kilmaat of landschap. Was erg leuk en interessant zo krijg je toch iets meer te weten over de plek waar je bent. Nar lunch was het het 3 of 4 uur lopen tot het volgende kamp. Elke dag was het minstens 15 km skiën en op de langste dag was het 23 km, dus lange dagen. Als we bij het kamp waren, moesten de tenten opgezet worden, primus aanzetten, hond een plek geven en 1 keer in de trip moest je de snubble blus opzetten, dit was een afweer systeem voor ijsberen, het was een draadje rond het kamp en als er veel druk op zou staan/ een ijsbeer doorheen zou lopen, zouden er 8 grote knallen afgaan die de ijsberen zouden moeten verjagen. Dat was niet het enige middel dat we hadden voor ijsberen, we hadden ook 7 honden, die stonden op wacht rond het kamp. We moesten ze een plek geven dat ze goed verspreid zouden zijn en uit elke hoek een hond een ijsbeer zouden zien. Ook gebruikte we honden om het eten, tenten, hondenvoer en bezine te dragen. Verder bestond de avond uit sneeuwsmelten voor de thermossen en drinkflessen en dat duurde letterlijk de hele avond uit. Aan het eind van de trip kregen we te horen dat we meestal rond 3 uur naar bed gingen en rond 9 uur opstonden en rond 12 uur weggingen en bij ons nieuwe kamp rond 8 uur aankwamen, dus erg lange en rare dagen.
We hebben helaas geen ijsbeer gezien, maar wel walrussen, zeehonden en poolvossen en veel vogels. Ik baal er best wel van dat we geen ijsbeer hebben gezien maar heb me er overheen gezet en ben nu nog steeds aan het nagenieten.
We zijn in totaal 11 dagen op pad geweest, de eerste 4 dagen was van kamp naar kamp maar na de eerste 4 dagen hadden we een basekamp voor 4 nachten. Vanuit daar hebben we dagtochten gemaakt en hadden we 1 dag rust, wat was dat heerlijk. Ik heb letterlijk de hele dag in me slaapzak gezeten, wel buiten in het zonnetje hoor! Na het basekamp, moesten we weer op pad om naar huis/longyearbyen te komen, dat kosten ook weer 4 dagen. We hebben heerlijk weer gehad en het was een fantastische reis met een fantastische groep, het is bijna helemaal vlekkeloos gegaan. Jammer genoeg niet helemaal, want op de 4de dag is er meisje helaas gewond geraakt. We waren 15 minuten van kamp toen ze viel en haar knieschijf uit de kom schoot. Heel gedoe, want ze kon niet meer verder lopen en ze kon ook niet in een tent slapen, maar gelukkig zijn er wel hutjes op svalbard, voor de fangstman(iemand die dieren doodschiet voor zijn beroep) dus gingen we opzoek naar een fangstman, hij zou in een hutje in de buurt zitten maar daar was hij niet, gelukkig met wel toeval kwam Lars hem tegen op zijn sneeuwscooter en vertelde het verhaal en dat ze in een huisje moest wachten op vervoer terug naar de stad. Dat was allemaal best, maar hij had net de vloer gelakt van het huisje dat heel dichtbij was, dus moest ze naar een huisje dat verder weg lag, 2uur met ski en 10 min met sneeuwscooter. Tommy(de fangstman) was eigenlijk van plan om in dat huisje te slapen maar daarwas nu geen plek meer dus ging hij bij ons het tentenkamp slapen, super lief! Volgende dag is ze naar de stad gebracht en onderzocht en doorgestuurd naar Tromso om een foto te laten maken en is toen weer terug gevlogen naar Longyearbyen. Ze hebben goede zorgverzekeringen hier. Ze heeft de rest van de trip niet meer meegemaakt jammer genoeg, maarze maakt het goed en is zelf langs gekomen op de laatste nacht, we waren zeer dicht bij de stad. Dat was een zeer leuke verrassing en ze had zelfs chips en cola meegenomen. Werd zeer gewaardeerd door iedereen:D.
Dit is het wel een beetje, een heel kort verslag van een geweldige trip. Ik hoop dat ik het een beetje begrijpend heb neergezet. Als je meer wilt horen of als je het verhaal niet begrijp maar wel graag wilt, dan heb je geluk want over iets minder dan een maandje kom in terug dus dan kan ik het je zelf allemaal vertellen.
Heb dit keer geen foto’s, want het zijn er teveel. Maar als je op deze link klikt: http://oytun.no/artikkel.php?id=648.
Zie je een hele beeldengalerij dat de 2 weken en de wowfactor van spitsbergen goed laten zien!
Komende weken bestaan vooral uit afscheid nemen en met afscheid tours en ga vanavond weg om 5 dagen te helpen bij een Samifestival hier in kautokeino, geen idee wat ik kan verwachten.
Ha de Bra!